Το 1ο ΓΕΛ Ηλιούπολης στο Παρίσι
Μαθητές και μαθήτριές μας της Α΄ και Β΄ Λυκείου ταξίδεψαν για 4 ημέρες (26-29 Φεβρουαρίου 2024) στην «πόλη του φωτός». Αφορμή για το ταξίδι έδωσε η συμμετοχή μας στο 8ο Ευρωπαϊκό Μαθητικό Συνέδριο, με θέμα: «Ευρώπη, quo vandis? Θεσμοί, κοινωνία, επιστήμες και ο ρόλος της Ελλάδας». Η συμμετοχή μας, με θέμα: «Η Ευρώπη από τα σχολικά βιβλία του Λυκείου», συνδυάζοντας ομιλία και καλλιτεχνική διάσταση, προκάλεσε – όπως της άξιζε – αίσθηση.
Στις ημέρες του ταξιδιού τα παιδιά είδαν πράγματα που αποτελούν εμπειρία ζωής! Θα τους πάρει χρόνια για να καταλάβουν τι είδαν, καθώς όλα αυτά εμφανίζονται συστηματικά στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας.
Στη Μονμάρτη η πλατεία «των ζωγράφων» είναι η ίδια μια ζωγραφιά! Έξω από την επιβλητική βασιλική της Σακρ Κερ, οι καλλιτέχνες του δρόμου στήνουν ένα διαρκές πάρτι.
Το ίδιο και στο Τροκαντερό, απ’ όπου, βλέποντας τον πύργο του Άιφελ φωτισμένο, αισθανθήκαμε ότι είναι το αδιαφιλονίκητο σύμβολο της πόλης του φωτός.
Στο Λούβρο, δύο από τις τρεις «ντίβες» του Μουσείου (η Νίκη και η Αφροδίτη) είναι Ελληνίδες!
Στη Ντεφάνς, την πιο σύγχρονη συνοικία του Παρισιού, με τους ουρανοξύστες που σου δίνουν την αίσθηση ότι είσαι σε άλλο πλανήτη, τα κτίρια συχνά είναι προκλητικά «στραβά», ως έργα τέχνης και ως επίδειξη δύναμης τού τι μπορεί να πετύχει η σύγχρονη αρχιτεκτονική.
Η περιοχή αποτελεί και υπαίθριο μουσείο με δεκάδες έργα τέχνης, από τα οποία το πρώτο που συναντάς είναι μια εγκατάσταση (49 «σινιάλα» μέσα σε πισίνα) του δικού μας Takis (Παναγιώτης Βασιλάκης), δίπλα στο ξενοδοχείο μας.
Η θρυλική Παναγία των Παρισίων ετοιμάζεται πυρετωδώς, σε μια προσπάθεια να προλάβει τους Ολυμπιακούς Αγώνες, που θα γίνουν στην πόλη της φέτος το καλοκαίρι.
Στη Λατινική Συνοικία, περπατήσαμε σε γραφικά δρομάκια που οδηγούν μεταξύ άλλων στη Σορβόνη, τους κήπους του Λουξεμβούργου και το Πάνθεον.
Στην Όπερα Γκαρνιέ αναζητήσαμε, όχι το «φάντασμα» που είναι εμπνευσμένο από αυτήν, αλλά τις Γκαλερί Λαφαγιέτ που βρίσκονται ακριβώς πίσω της. Οι τιμές είναι θεόρατες, όπως και ο περίφημος γυάλινος τρούλος της. Ακόμα πιο ψηλά, αλλά πολύ πιο προσιτή είναι η ταράτσα του κτιρίου, απ’ όπου είδαμε την πόλη «στο πιάτο».
Οι μαθητές μας, είτε θα ταξίδευαν είτε όχι, είχαν ασχοληθεί με θέματα σχετικά με το Παρίσι από την αρχή της χρονιάς και θα συνεχίσουν, τώρα που έχουμε και ζωντανές μαρτυρίες. Οι συνοδοί καθηγητές (Αρχανιώτη Γ., Κοντογεώργου Κ., Ράπτη Β., Κατσαντώνης Κ.) ευχαριστούν τα παιδιά που έκαναν το έργο τους ευκολότερο.
